heimwee naar vroegere ttijden

• 

  azalaia

  08-08-2009 23:11

  Heeft iemand dit ook soms, heimwee of meer een soort nostalgisch gevoel dat het vroeger beter was, gezelliger, meer tevredenheid, minder misdaad dus een veiligere wereld om ons heen ( wat natuurlijk niet zo was, denk maar aan de koude oorlog begin 60-tiger jaren tussen Chroetsjov en Castro wat op het nippertje afgewend kon worden…

  Rusland had raketten op Cuba gestationeerd om Amerika aan te vallen toen Pres. Kennedy aan de macht was…)

  Elke zondag na het nieuws van 13.00 uur kwam Mr. G.J.B. Hiltermann de toestand in de wereld bespreken met zijn onnavolgbare aparte stem en daarna langs de Lijn….met die goede herkenningstune, en dat duurde dan wel 3 uur dat sport programma en in de morgen Arbeidsvitaminen met ongecompliceerde muziek.

  En natuurlijk om 19.05 Paulus de Boskabouter…

  Je had toen ook een jongerenprogramma op de radio Mignon in 1964.

  Voor mijn gevoel zag de wereld er gezelliger uit met veel buurtwinkels waar mensen je kende en omgekeerd, de Gruyter met het ‘snoepje van de week’. Jamin met lekkere dingetjes en niet zo duur. Een wandeling door het Vondelpark was nog een relaxte wandeling en niet dat je steeds moest oppassen voor al die fiestsers, skeelers en leipe figuren die je nu tegenkomt.

  Maar ja, we leven nu in 2009 en eigenlijk niet voor te stellen, complete nieuwe generaties zijn er na mij gekomen terwijl ik er ook nog steeds tussendoor loop…ook bijna niet voor te stellen als ik er diep over na ga denken…

  azalaia
• 

  Channah

  09-08-2009 00:13

  Hoi Azalaia,

  Ik heb heel goede herinneringen aan ‘vroeger’, maar ik zou niet terug willen. Natuurlijk: De Gruyter met het snoepje van de week en de verrassing die daarbij zat, Jamin, buurtwinkeltjes etc., dat was allemaal leuk.

  Gelukkig blijven die leuke dingen in onze herinnering, en raken de andere dingen vergeten, of op de achtergrond. Want zo leuk was het natuurlijk niet, althans niet voor mijn ouders: met een gezin met 5 kinderen en de 6e op komst om te wonen op een tweekamerwoninkje, met een WC op de algemene overloop, zonder badkamer, zonder balkon, en alleen koud stromend water. Heel knap van ze dat ze dat voor ons kinderen verborgen hebben weten te houden. Hoewel ik mij nog goed herinner dat mijn schoenen te klein waren, en tja, ik was de oudste, en de kinderbijslag was er nog niet, dus werd het teengedeelte van het bovenleer er gewoon vanaf gesneden. Waarmee je dan weer gepest werd op school…..

  Jij noemt onder andere de Koude Oorlog en Cuba. Ik voeg eraan toe: de bouw van de Berlijnse muur. God, wat ben ik bang geweest. Daarvoor trouwens ook al: mijn ouders hebben waarschijnlijk, toen ze dachten dat ik dat nog niet verstond of begreep, over wat zij tijdens de oorlog allemaal hadden meegemaakt gesproken, en dat is in mijn gedachten en dromen een geheel eigen leven gaan leiden. Nachtmerries!

  Ik ben blij dat die ‘goede’ oude tijd voorbij is, ondanks de goede herinneringen. Er zijn andere dingen voor in de plaats gekomen, en zelf ben je ook veranderd. Je moet er toch niet aan denken dat De Gruyter of Appie Heijn nog steeds het snoepje van de week zou aanbieden, of dat je naar Paulus de Boskabouter moest kijken.

  Ik was als kind tevreden, en nu als oude taart ben ik dat nog steeds, ik denk zelfs nog meer.

  Groet, Channah
• 

  Marjorie

  09-08-2009 00:22

  A: Elke zondag na het nieuws van 13.00 uur kwam Mr. G.J.B. Hiltermann de toestand in de wereld bespreken met zijn onnavolgbare aparte stem

  Ik verbind Hilterman met bloemkool met een papje op de zondagavond en na het nieuws van zes! uur met ‘de toestand in de wereld’, daarna kwamen de voetbaluitslagen. Van mij werd verwacht dat ik mijn mond hield. Wel zo'n twintig minuten lang.
• 

  azalaia

  09-08-2009 01:52

  Ja precies, bloemkool met aardappelen en een tartaartje of een stukje draadjesvlees dat ik nooit weg kon krijgen en als een bal in mijn wang bleef zitten en dat ik dan uitspuugde maar daarna nog wel de hopjesvla lustte….

  azalaia
• 

  azalaiaa

  09-08-2009 02:21

  Nou, Paulus kwam op de radio en dan alleen al die herkenningstune..ik heb een lp van die verhalen, de originele met de stemmen van Jean Dulieu en één stem kwam van zijn dochter.

  Ik zou het geen straf vinden om daar weer naar te gaan luisteren om die tijd.

  Radio had ook iets huiselijks, vooral bepaalde hoorspelen, nu heb je dit niet meer en de tv met wel 60 of meer kanalen is zo commercieel geworden.

  Ned. 1, 2 en 3 gaan nog wel wat de reclames betreft.

  Kijk, ik wist vroeger natuurlijk niet wat ik nu weet maar het gaat mij niet om de wetenschap maar om het gevoel, en het gevoel dat ik vroeger had heb ik nu niet meer behalve in mijn herinnering en dat mis ik soms wel.

  Ja, grote gezinnen hadden het moeilijk zo'n 50 jaar geleden, nu is dat beter geworden, maar kinderen hadden in die tijd niet veel nodig om toch gelukkig te zijn.

  En ja, die wc op de gang dat herken ik ook haha….een zeer klein hok met een haakje om de deur op slot te kunnen doen en een echte doortrekker met handvat en dan duurde het een eeuwigheid voor die stortbak weer was volgelopen pfff…..en voordat je dus weer een keer kon doortrekken…

  Op zaterdagavond ging ik in bad in de keuken in een zinken teil met een soort van grijskleurig dik zeil of iets van katoen eronder, en dat speelde zich af bij mijn grootouders die mij hebben opgevoed op de Schinkelkade 44 drie hoog.

  Huizen uit 1910 of zo zonder douche, wel een boiler met heet water in de keuken maar ik vond het geweldig allemaal, dat uitzicht op de brug Zeilstraat / Schinkelkade waar om de haverklap boten doorheen voeren en de brug steeds open en weer dicht ging.

  Op 4 mei stond iedereen om precies 8 uur doodstil, fietsers stapten af, auto's stonden stil, mensen stonden stil op de brug en straat en je kon zo mooi de vogels horen fluiten in die 2 minuten van stilte en rust.

  Vooral merels hoog in de bomen die op zoek waren naar hun partners met hun mooie zang…

  Dit is nog wel zo, maar door de toegenomen herrie overal in de stad hoor je die vogels haast niet meer.

  azalaia
• 

  Channah

  09-08-2009 08:58

  Wij kregen pas TV toen ik 17 was, en naar de radio werd praktisch niet geluisterd bij ons thuis. Ik kan mij Paulus slechts uit de boeken herinneren. (Overigens ken ik de dochter van Jean Dulieu, Dorinde van Oort. Niet van vroeger, maar van een jaar of 9 geleden. Zij is min of meer in de voetstappen van haar vader getreden als schrijfster en beeldend kunstenaar.) Nog steeds heb ik praktisch nooit de radio aan, en de TV staat soms maandenlang uit. Ik heb alleen maar Ned.1,2,3, kunstkanaal en AT5 ingesteld staan.

  Het zaterdagse badritueel kan ik mij ook nog goed herinneren. Wij hadden geen geiser of boiler, dus de wasketel en de grootste pannen werden met water gevuld en op het gas verwarmd. Dat ging dan in de zinken teil op de aanrecht (op de vloer was geen plek, zop klein was die keuken) en daar erden dan eerst de oudsten in gewassen, terwijl er weer water op het vuur stond voor de kleintjes. In de winter werd die teil in de huiskamer gezet, want in de keuken vroor het, en we hadden alleen kachel in de huiskamer.

  Ik kan mij nog goed herinneren hoe blij mijn moeder was toen we in 1957 eindelijk een ander huis kregen, helemaal in Geuzenveld, maar met een douche, geiser en veel meer ruimte. Die ruimte was betrekkelijk: het waren maar kleine kamertjes, maar vergeleken bij wat we hadden was het een paleis.

  Ik heb een fantastische jeugd gehad, maar dat gevoel van ‘het is voorbij’ heb ik niet. Dat gevoel dat ik vroeger had van veiligheid, geborgenheid en tevredenheid is er nog steeds.
• 

  Channah

  09-08-2009 09:00

  Ja, die vreselijke voetbaluitslagen. Dan zat mijn vader met zijn oor zowat in de distributieradio, en waagden wij het niet om maar iets te zeggen. Dat gold ook voor voetbalwedstrijden op zondagmiddag.
• 

  Channah

  09-08-2009 09:09

  Voor vlees was nauwelijks geld. Op zondag braadde mijn moeder gehaktballen, en dat was het dan. Dan had ze jus voor de hele week. Wel waren er altijd twee soorten groente, en daarnaast kropsla of komkommersla en zelfgemaakte appelmoes. En met Kerstmis en Pasen was er dat draadjesvlees, met op de tweede dag die gehaktballen. In de winter werd nog wel eens een rookworst aangeschaft voor bij de boerenkool, zuurkool of hutspot. Op vrijdag aten we vaak rijstebrij als hoofdmaaltijd. Daar werd mijn vader reuze creatief van: hij maakte er een soort berg van, met bovenin een gat dat naar zijkanaaltjes liep, en daar ging de gesmolten margarine in, en vervolgens de bruine suiker.
• 

  Douce.

  09-08-2009 15:37

  Ha…het is G.B.J. en ik vond de man sprankelend het politieke nieuws brengen, hij was ook gek op De Gaulle meen ik me te herinneren.

  Voor mij is hij, dank zij de tv, de persoon met die prachtige witte manchetten, die mooie manchetknopen en zo duidelijk die mooie stem uit “mijn jeugd”. Hij wist het volgens mij en niemand anders.

  Riblappen (draadjesvlees), boontjes en natuurlijk eigen gemaakte soep vooraf. Veel te vet vond ik en derhalve nam ik me voor, als ik later getrouwd ben, nooit meer soep. Welnu, ik vond en vind soep koken nog altijd een genoegen, maar niet met een laag vet van mergpijpen/knock/soepvlees erop.

  Toch denk ik met weemoed terug aan de bruine bonensoep van mijn vader, die kwam op maandag. Dan werden de restanten van het draadjesvlees en jus verwerkt met gebakken uien, bruine bonen, resten aardappel en whatever. Deze soep staat in mijn geheugen gegrift, zo lekker was dat. Ik heb het zelf ook vaak gemaakt, maar (dat is de heimwee waarschijnlijk) nooit zo lekker als mijn pa….Krijg tranen in mijn ogen, dank u lieve vader, voor de herinnering.

  Douce
• 

  Poek

  09-08-2009 20:29

  In die tijd was alles beter te volgen. Op vaste tijden GBJ Hilterman, Paulus de Boskabouter en hoorspelen, jaren lang. Mensen worden nu overstroomd door een tsunami aan onrustige en schreeuwerige informatie.

  Ik kan me ook nog wel herinneren dat er op de donderdagavond altijd een toneelstuk of opera uitgezonden werd zo rond half negen. Lekker met mijn vader op de bank kijken. Moeders in de keuken want die vond dat maar niks.

  Ja, en wat jij zegt dat het bijna niet voor te stellen is dat we zo oud geworden zijn. Ik vind dat ook wonderlijk, in mijn gedachten ben ik nog steeds gewoon jong en lenig en dun. Maar de spiegel vertelt iets anders.